Rycerzem był każdy mężczyzna, który przeszedł pasowanie. Musiał przestrzegać reguł Kodeksu Rycerskiego i prowadzić określony tryb życia. Rycerze tworzyli kategorię społeczną skupiającą ludzi w specjalizowanej walce konnej, która do końca XII wieku była jedynym skutecznym sposobem walki. Rycerz ponadto musiał posiadać dostateczne środki, aby prowadzić szczególny tryb życia obowiązujący rycerzy. Teoretycznie do rycerstwa mógł należeć każdy ochrzczony mężczyzna, bowiem każdy rycerz ma prawo pasować na rycerza człowieka, którego uznał za godnego tego zaszczytu ze względu na pochodzenie i pozycję społeczną.

  Od połowy XII wieku wśród rycerzy znajdują się niemal wyłącznie synowie rycerzy i tym oto sposobem tworzy się warstwa dziedziczna. Zawód rycerski przynosił jedynie chwałę i zaszczyty.