Boisko do baseballu (baseball diamond) jest w przybliżeniu wycinkiem koła o kącie rozwarcia 90°. Podzielone jest na dwa wyraźnie kontrastujące z sobą obszary. Wewnętrzny (Infeld) składa się z kwadratu, na którego czterech rogach położone są bazy. Ta cześć boiska zwykle utworzona jest z utwardzonego piasku, zazwyczaj w czerwono-rdzawym kolorze. Długość boku tego kwadratu, a zarazem odległość pomiędzy poszczególnymi bazami, wynosi 90 stóp, czyli 27.43 metra.
Wierzchołek kwadratu, będący zarazem wierzchołkiem kąta prostego, którego ramiona stanowią boczne granice boiska (foul lines) stanowi czwartą bazę – tzw. domową (home plate). Na wierzchołku leżącym po prawej stronie bazy domowej znajduje się pierwsza baza (first base), na przeciwległym druga baza (second base), a po lewej trzecia baza (third base). Same bazy są rodzajem twardych poduszek o długości boku około 32 centymetrów (jedna stopa).
Za bazą domową, już poza kwadratem, znajduje się stanowisko łapacza (catcher - catcher box), zawodnika drużyny (fielding team), czyli zawodnika łapiącego piłki rzucane przez pitchera. W pobliżu środka kwadratu, w odległości 60 stóp (18,29 metra) od bazy domowej znajduje się wydzielone koło o średnicy 18 stóp (5,47 metra) będące stanowiskiem pitchera, czyli zawodnika drużyny rzucającego piłki. Okrąg zwykle tworzy niewielki wzgórek, na którego szczycie stoi zawodnik. Infield dopełnia cześć koła ze środkiem w miejscu stanowiska pitchera i o promieniu 90 stóp. Podobnie jak bazowy kwadrat, ta część boiska wysypana jest piaskiem lub drobnym żwirem. Druga część boiska - pole zewnętrzne (outfield) jest trawiastym obszarem będącym wycinkiem koła o średnicy 290 do 400 stóp (88,4 do 121,9 metra). Zewnętrzną i boczne granice pola zewnętrznego wytycza parkan.
