W Polsce przed II wojną światową znano grę pod nazwą zośka. Nazwa została wymyślona w czasach międzywojennych, gdy dla "zabicia czasu" grupka ludzi ustawiała się w kółku, podbijając zośkę póki nie spadła. Była ona popularna w tej postaci jeszcze w latach pięćdziesiątych i na początku lat sześćdziesiątych XX w.
W zośkę grano pęczkiem równej długości kolorowej włóczki, przymocowanym do ołowianego krążka z 2 dziurkami. Często były do tego wykorzystywane ołowiane plomby. Włóczkę po przymocowaniu rozprowadzano koliście.
Zośkę podbijało się nogą tak, aby upadła w zakreślonym na ziemi kole o średnicy około 2,5 metra, bronionym przez przeciwnika. W grze brało udział od 2 do 5 graczy, każdy miał do obrony własne koło.
Jeżeli do koła gracza zośka upadła ustaloną liczbę razy – na ogół 6 - gracz ten odpadał z dalszej gry, co trwało aż do wyeliminowania wszystkich graczy.
Drugim sposobem gry było podbijanie zośki, nie pozwalając na jej upadek na ziemię tak długo, jak to było możliwe. Wygrywał gracz, który podbił zośkę największą ilość razy.
Trzeci sposób gry to gra 2 graczy na bramki odległe o ok. 10-20 metrów. Gracze, na zmianę podbijając zośkę (minimum10 razy) starali się zbliżyć do bramki przeciwnika i z jak najbliższej odległości kopnięciem z powietrza umieścić ją w bramce. Podczas takiej rundy zośka nie mogła upaść na ziemię. Grano do ustalonej liczby goli.
Zaczęły odbywać się zawody i sport był już tak popularny, że zaczęto wymyślać nowe dyscypliny. Wśród nich można wyróżnić:
Ø freestyle - gracz do muzyki tworzy dwuminutowe show ukazujące jego umiejętności. Liczy się nie tylko techniczna ocena trudności tricków, ale także warstwa artystyczna;
Ø NET - zośkowa wersja siatkonogi, gra się na boisku przez siatkę na wysokości 155 centymetrów, można odbijać netbaga tylko stopami, zasady podobne jak w siatkówce. Efektowne są bloki i ścięcia nogami w powietrzu;
Ø golf - gramy prawie tak samo jak w golfa, tylko że nogą i zośką, a nie kijem i piłką, są różne rodzaje zosiek w zależności od odległości dołka;
Ø odbijanie - czyli "pierwsza wersja" gry;
Ø 4 kwadraty - rysujemy na ziemi 4 kwadraty. Każda osoba staje na własnym obszarze i gramy w odbijanie, ale "footbag" nie może wypaść poza granicę wyznaczonych pól.
Każda z tych dyscyplin ma obszerne zasady, a niektóre są nawet podzielone na pomniejsze dyscypliny. Aktualnie na całym świecie (nawet w Polsce) odbywają się zawody w każdej z dyscyplin.
Budowa woreczka jest całkiem prosta, ale zwiększenie się liczby dyscyplin oznaczało zwiększenie się zapotrzebowań na odpowiednie zośki. Najpopularniejsze są zrobione z syntetycznej skóry lub zamszu wypełnione piaskiem (specjalnie dobranym), żwirkiem lub plastikowym granulatem. Zawodowcy grają 32 panelowymi zośkami, gdyż jest to optymalna ich liczba, która umożliwia dobrą kontrole zośki przy jednoczesnym zachowaniu jej dobrego "klejenia" do buta.
Początkujących może odstraszyć cena, więc dla nich najlepszy jest "powrót do przeszłości" w postaci wełnianych footbagów wypełnionych grochem.
Do uprawiania freestyle'u ważne jest odpowiednie obuwie. Profesjonalni gracze grają w specjalnych butach, które w założeniach miały być obuwiem do tenisa. Dzięki swej lekkości i specjalnej budowie ułatwiają łapanie piłki oraz wykonywanie trików. Dla początkujących najlepsze są zwykłe trampki z białymi końcówkami.
Buty są podstawowym (zaraz po footbagu) narzędziem do gry. Płaskie z góry i z szerszymi, jak i "wyższymi" podeszwami zapewniają lepsze wykonanie trików np. inside stall. Zresztą nawet w zwykłych "pepegach" można wykonywać niesamowite triki, pod warunkiem opanowania równowagi, która jest konieczna do utrzymania footbaga na palcach, stopie czy kolanie.
Sport nie wymaga wielkich nakładów finansowych i specjalnego pomieszczenia - wystarczy wyjść na podwórko i zacząć trenować. Jest to nie tylko sport, ale też świetna zabawa oraz zagospodarowanie wolnego czasu.
