Koloseum (Colosseum), po włosku Colosseo, pochodzi od wyrażenia grecko-łacińskiego Amphitheatrum Flawium – „ogromny posąg”. Zostało ono zbudowane w Rzymie, u stóp Eskwilinu przez cesarzy z dynastii Flawiuszy. Wzniesione zostało na planie elipsy o obwodzie 524 metrów, osiach 188 i 156 metrów, arenie 86 i 54 metrów, czterech kondygnacjach o wysokości 48,5 metra. W ścianach zewnętrznych znajdowało się 80 wejść zezwalających na szybkie (sześciominutowe) opuszczenie amfiteatru. Stadion był w stanie pomieścić około 50 000 widzów.

  Wnętrze ozdobiono stiukami i wyłożono marmurem. W arkadach trzeciego i czwartego piętra ustawiono posągi. Każda kondygnacja utrzymana była w innym stylu. Pod areną wybudowano system podziemnych korytarzy, gdzie umieszczano zwierzęta, niewolników i garderoby. Amfiteatr w czasie deszczu lub upału można było przykryć płóciennym welum (kwadratowym nakryciem). Na arenie (po jej zatopieniu) można było urządzać bitwy morskie.

  Na inaugurację Koloseum cesarz Tytus kazał przygotować walki gladiatorów i polowania na dzikie zwierzęta. W widowiskach, które trwały 100 dni, zginęło aż 5 000 zwierząt i wiele tysięcy gladiatorów. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa na arenie ginęli również chrześcijanie rzucani na pożarcie dzikim bestiom. Ostatnie igrzyska odbyły się w Koloseum w 528 roku za panowania króla Teodoryka. W 445 roku amfiteatr został uszkodzony przez trzęsienie ziemi.  Jego ruiny możemy podziwiać do dziś.