Szermierka zaliczana do sportów walki jest dyscypliną olimpijską (turnieje indywidualne i drużynowe). Udział w nich mogą brać mężczyźni od 1896 i kobiety od 1924 roku. Uprawiana jest w konkurencjach: szabla, szpada i floret. Poza rodzajem broni różnią się one ważnym polem trafienia: w szpadzie jest to całe ciało, w szabli – górna połowa ciała (od pasa w górę), we florecie tylko tułów oraz zasadami przydzielania punktów w sytuacji, gdy obaj zawodnicy trafią się równocześnie (tak zwane trafienie obopólne, dubel).
We wszystkich broniach trafienie jest sygnalizowane przez specjalne urządzenie elektryczne (aparat sędziowski). Trafienie w szpadzie zalicza się temu, kto je zadał pierwszy lub obu zawodnikom, jeśli zadadzą je w takim samym czasie (różnica czasowa nie większa niż 0,2 sekundy). W szabli i florecie obowiązuje tak zwana konwencja, czyli zasady umowne.
W szpadzie i florecie liczą się pchnięcia, w szabli zarówno pchnięcia, jak i cięcia. Używana w sporcie szabla i floret ważą 500 gram, szpada - 750 gram. Różnią się także koszem, to jest osłoną dłoni oraz przekrojem klingi: trójkątny – w szpadzie, kwadratowy –we florecie, płaski – prostokąt w szabli. W szpadzie i florecie obok tradycyjnego (francuskiego) uchwytu spotykamy także uchwyt anatomiczny (belgijski), dostosowany do budowy dłoni. W szpadzie i florecie trafienie zaliczane jest tylko wtedy, kiedy nacisk trafienie był równy lub mocniejszy niż waga broni.
Specjalne pole, na którym odbywa się pojedynek szermierczy, nazywamy planszą.
