Uzbrojenie gladiatorów zależało od rodzaju walki, tak więc na przestrzeni wieków wykształciły się różne kategorie gladiatorów:

Ø     andabata –  ubrany był w kolczugę, walczył pieszo lub konno, w hełmie z przyłbicą bez otworów na oczy;

Ø    bestiarius – był wyposażony jedynie w sztylet lub włócznię i walczył z dzikimi zwierzętami, często ponosząc śmierć;

Ø    dimachaerus – walczył bez hełmu, używał dwóch sztyletów;

Ø    eques – walczył konno mieczem i włócznią, miał okrągłą tarczę;

Ø    essedar – walczył z wozu zaprzężonego w dwa konie (essedum) powożonego przez woźnicę;

Ø    laquerius – używał sznura z pętlą, podobnego do lassa;

Ø    mirmillo (murmillo) – osłaniał głowę hełmem przypominającym głowę ryby;

Ø    mormylos – był wyposażony w osłonę ramienia, miecz oraz podłużną tarczę;

Ø    provocator – najczęściej wystawiany był przeciw samnitom; jego rynsztunek i uzbrojenie różniły się w zależności od rodzaju walki;

Ø    retiarius (sieciarz) - walczył trójzębem lub harpunem zrobionym z ości tuńczyka, sztyletem oraz siecią, którą zarzucał przeciwnikowi na głowę; walczył z obnażoną głową, jego jedyną osłoną był skórzany rękaw; jego przeciwnikiem był zazwyczaj secutor;

Ø    sagittarius – walczył pieszo lub konno, często z dzikimi zwierzętami, był wyposażony w łuk;

Ø    samnita (hoplomachus) - występował w pełnym rynsztunku wzorowanym na greckich hoplitach; osłaniał go hełm ozdobiony wielkim grzebieniem i piórami, metalowe nagolenniki oraz skórzane i wełniane osłony; wyposażony we włócznie i małe okrągłe tarcze; walczył zazwyczaj przeciw mirmillom lub trakom;

Ø    secutor (ścigający) – miał taki sam pancerz jak mirmillo, walczył przeciw retiariusom;

Ø    trak – posiadał hełm, który osłaniał całą głowę, małą, okrągłą lub kwadratową tarczę, dwa nagolenniki; walczył  z zakrzywionym trackim mieczem zwanym sica przeważnie przeciw mirmillom;

Ø    veles (velites) – walczył pieszo, posiadał włócznię z pętlą do rzucania.