Kryptografia symetryczna to taka w klucz szyfrujący i deszyfrujący są identyczne.

Oto przykład:

Szyfrowanie miało swój początek w starożytnej Grecji, kiedy to spartańscy generałowie jako pierwsi kodowali przesyłane wiadomości na wypadek przechwycenia ich przez wroga. Robili to owijając stożkowaty pręt wąskim paskiem pergaminu, a następnie zapisując wiadomość na tak powstałej powierzchni. Kiedy pasek był rozwinięty, z zapisanych na nim liter powstawał pozbawiony sensu galimatias, który mógł być tylko wtedy odczytany, gdy odbiorca nawinął pasek z wiadomością na identyczny stożkowaty pręt. Jest to "klasyczny" przykład kryptografii z kluczem symetrycznym. Zarówno nadawca, jak i odbiorca używał tego samego klucza do rozkodowania danych.

Współczesny klucz szyfrowy to nic innego, jak liczba losowa używana przy wykonywaniu na danych funkcji matematycznej w celu uniemożliwienia ich odczytania. W kryptografii z kluczem "symetrycznym" ten sam klucz jest używany do zakodowania i rozkodowania danych. Dzięki zastosowaniu komputerów kryptografia z kluczem symetrycznym jest szybka i bardzo skuteczna. Klucze mają zwykle bardzo dużą długość - zwykle są stosowane klucze 128-bitowe, a coraz popularniejsze stają się dłuższe. Niestety, najsłabszym elementem całego rozwiązania jest przekazywanie klucza odbiorcy. Wymagane jest osobne dostarczenie danych i klucza, a w przypadku przechwycenia klucza przez osoby trzecie poufność danych może zostać zagrożona.

Kryptografia z kluczem symetrycznym wchodzi często w skład polityki bezpieczeństwa współczesnych firm, ale w przypadku przeprowadzania transakcji za pośrednictwem Internetu musi ona zostać uzupełniona o dodatkowe rozwiązanie zapewniające poufność. Ponadto, podobnie jak przy tradycyjnych kontraktach na papierze, samo utajnienie danych nie wystarcza. Trzeba mieć całkowitą pewność w kwestii tożsamości stron biorących udział w transakcji i integralności danych oraz tego, że żadna ze stron nie może wyprzeć się swojego udziału w transakcji.